کاربرد بدل در زبان فارسی دری و عربی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استاد دانشکده ی ادبیات وعلوم بشری رشته ی زبان وادبیات عربی

چکیده

بدل در میان زبان های عربی و فارسی دری، کاربردهای ویژه ای دارد و خصوصیات مختص به خود را
داراست. مانع اصلی یادگیری، عدم توانایی دانش آموزان و عدم توانایی در درک و تعمیم مفاهیم و خلط
مبحث با مباحث دیگر می باشد. بدل در کتاب های فارسی از جمله مباحثی است که گاهی دانش آموزان
در تشخیص و کاربرد آن دچار اشتباه شده و آن را با مباحث دیگر از جمله صفت و مضافٌ الیه می آمیزند.
این مقاله در پی تسهیل در امر آموزش بدل و راه های تشخیص آن است. در زبان فارسی دری میان مبدلٌ
منه و بدل درنگی خاص هست و در عربی نیز این دو جزء هم اعرابند ؛ یعنی مبدلٌ منه اعراب اصلی و
بدل اعراب تبعی دارد ، ولی در فارسی این دو هم نقش اند. همچنین در گروه بدلی در فارسی دست کم
یکی از دوجزء معرفه است ؛ در حالی که در ترکیب زبان عربی لزوماً یکی از این دوجزء معرفه نیست. بدل
در زبان های مزبور از ترکیب های متفاوت برخوردار است. بدل در زبان عربی از دو جزء مبدلٌ منه و بدل
تشکیل می شود ، در مبهم بودن مبدلٌ منه و ابهام زدایی بدل از آن و در نبودن واسطة میان دو جزء نیز
در این که هر دو جزء یک مرجع و مصداق خارجی دارند، همسان اند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The usage of “Appositon” in Arabic and Farsi-Dari

نویسنده [English]

  • sayed Azimullah esmati
Professor at the School of Human Literature and Humanities in Arabic Language and Literature
چکیده [English]

Appositon has special usage among Arabic and Farisy-Dari. The principle of
obstacle in learning is the weak point of learners to recognize the concept and
mixed the discussion with other discussions. “Appositon” in Persian books is part
of discussion that usually students have mistaken on its usage and they mingled
it with the adjective and added. This article will follow the easy way of learning
and identifying it. In above language “Appositon” is made from different combinations-
“Appositon” in Arabic is made from two parts “Mabadal Mena” and
“Appositon”l in unknown “Mabadal Mena” and unclearness “Appositon”, without
anything between two parts are similar.But in Farsi-Dari there is a difference between
“Mabadal Mena” and “Appositon” and in Arabic these two part are similar, it
means “Mabadal Mena” is the principle movement and “Appositon” is the natural
movement. But in Farsi these two are parallel. Also in group “Appositon” in Farsi at
lest these two parts are “Marafa” whatever in Arabic compound language these two
parts are not “Marafa”. Research Method: In this research the library has been used.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Appositon”
  • Farsi-Dari language
  • Harmonistic Literature
1-        انوری، حسن، (1379)، دستور زبان فارسی، جلد2، چاپ بیستم، تهران: انتشارات فاطمی.
2-        بهداد، رمضان، (1383)، قواعد عربی، تهران: انتشارات دانشگاه یزد .
3-        حسن، عباس، ( 2007)، النحوافی، جلد۳، چاپ سیزدهم، لبنان:  الناشر مکتبة المحمدی .
4-        حنیف، محسن، (1432)، تطبیق النحویه علی النصوص القرآنیه والنبویه شرح الفیه ابن مالک، لاهور پاکستان: مکتبه الاسلامیه .
5-        خیامپور، عبدالرسول، (1382)، دستور زبان فارسی ، چاپ یازدهم ، تبریز: ستوده.
6-        ذهنی، سیدمحمد جواد، (1378)، المباحث النحویه، جلدسوم، تهران: وجدانی.
7-        السامرائی، الدکتور فاضل صالح، (2007)، معانی النحو، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
8-        الشرتونی، معلم رشید، (1426)، مبادئ العربیه، تنقیح واعداد حمید محمدی، تهران: دارالعلم.
9-        شهابی، داکتر علی اکبر، (1375)، اصول النحو، تهران: مؤسسه انتشارات وچاپ دانشگاه تهران.
10-    ضیف، شوقی، (1397)، نحوجدید دستور کاربردی زبان عربی، ترجمه: مصطفی موسوی، تهران: سمت.
11-    عبدالحمید، محمد محی الدین، (2001)، شرح ابن عقیل،جلد 2، چاپ بیست ونهم، پاکستان: انتشارات حقانیه.
12-    فرخاری، احمدیاسین، (1369)، دستور سخن، کتابخانه الکترونیکی امید ایران.
13-    گیوی، حسن احمدی، (1385)، دستور زبان فارسی 1، ویرایش چهارم، تهران: فاطمی.
14-    ماهیار، عباس، (1389)، صرف ونحو عربی، جلد۱، تهران: سمت،.
15-    ناتل خانلری، پرویز، (1380)، دستور زبان فارسی، چاپ هجدهم، تهران: توس.
16-    الهاشمی، السیداحمد، (1362)، القواعد الأساسیه للغه العربیه، بیروت: دارالکتب العلیمه.