TY - JOUR ID - 80796 TI - جایگاه قاعدۀ فقهی انصاف در گلستان سعدی JO - مطالعات زبان فارسی JA - JMZF LA - fa SN - 2645-3894 AU - نیکومنش, امراله AU - عباس نژاد بنه میر, سیده سامره AD - دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی AD - دانش آموختۀ کارشناسی ارشد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 1 IS - 2 SP - 101 EP - 120 KW - سعدی KW - گلستان KW - فقه اسلامی KW - حقوق KW - قاعدۀ انصاف DO - N2 - پس از ظهور دین مبین اسلام، واژه های تازه به همراه مفاهیم عالی، اصطلاحات فقهی، علم اصول، حدیث و قصص، کلام اسلامی و ... به گسترۀ وسیع ادبیات وارد شد. در این میان شاعران با استفاده از ذهن پردازشگر و نبوغ علمی و ادبی خویش با بیانی لطیف و اسلوبی ظریف از اصطلاحات فقهی در اشعار خود بهره جسته اند. سعدی که در نظامیّۀ بغداد با این علوم آشنا شده بود، توانست از اصطلاحات فقهی در اشعار خود بهره گیرد. اضرار، امانت، بیع، تزویر، توبه، حد، خون بهاء، حلال و حرام، گواه، مدعی و ... از جمله مهم ترین اصطلاحات فقهی-حقوقی است که در اشعار سعدی به کار رفته است. در میان آثار به جای مانده از سعدی، گلستان به عنوان یک اثر تعلیمی و پندآموز با استفاده از صنعت ایجاز و با بهر هگیری از نثر آهنگین، اثری است که همۀ قهرمان های آن انسان و هر حکایتی از این اثر ترکیبی از «انسان و موقعیت » است. بدیهی است که در آن صفات بارز انسانی از جمله عدل و انصاف که در قرآن و فقه اسلامی بسیار بر آن تاکید شده است مورد آزمون قرار م یگیرد. مطالعۀ حاضر به بررسی تأثیر نگرش فقهی سعدی در مورد قاعدۀ انصاف در نگارش گلستان پرداخته است. نتایج حاصل از این کاوش نشان داد که نه تنها این تأثیر به طور قابل توجهی بارز است، بلکه کاربرد قاعدۀ موصوف در سه سطح لغوی، مفهومی و ماهیتی در گلستان وجود دارد. UR - https://www.jmzf.ir/article_80796.html L1 - https://www.jmzf.ir/article_80796_e0820dd7cc36a2cadfeb32820b1b2cae.pdf ER -