%0 Journal Article %T بررسی ادب اعتراض در شعر سنایی و مولوی با تأکید بر اعتراض های اجتماعی %J مطالعات زبان فارسی %I دکتر فتانه قملاقی %Z 2645-3894 %A نوری, زهرا %A آقایاری زاهد, رضا %D 2019 %\ 12/25/2019 %V 2 %N 4 %P 1-24 %! بررسی ادب اعتراض در شعر سنایی و مولوی با تأکید بر اعتراض های اجتماعی %K سنایی %K مولوی %K اعتراض %K اجتماع %K ادبیات %R 5/jshd.2019.99696 %X ادب اعتراضی به عنوان یک نوع ادبی مشخص در ادبیات ما مطرح نبوده است، اما در مضامین تمامی انواع ادبی، قابل دریافت است. یکی از نمودهای آن در ادبیات عرفانی است. ادبیات عرفانی بستر مناسبی برای بازگویی انواع اعتراض­هاست. عارف با توجه به رسالت اخلاقی خود در برابر ناهنجاری‌های مختلف جامعه اعتراض می­کند و در صدد این است که انسان را به وارستگی برساند. یکی از پربسامدترین اعتراض­ها در عرفان، اعتراض به اوضاع جامعه است که در نظر ما، شاعران عارف با هدف اعتراض به اوضاع اجتماعی و اخلاقی جامعه به عرفان گراییده­اند. در این مقاله اشعار سنایی و مولوی به عنوان دو شاعر برجستۀ عرفان در زمینۀ اعتراض­های اجتماعی بررسی شده است. بررسی نشان می­دهد زمانۀ زندگی دو شاعر با ناهنجاری­های سیاسی- ­اجتماعی و دینی وسیعی روبه­روست که در شعر آنها منعکس شده است. سنایی با صراحت بیشتر و مولوی در لایه‌های پنهان تمثیل­ها به جامعۀ نابسامان اعتراض کرده­اند. مهم­ترین اعتراض­ مشترک آنها به جامعۀ مستبد و بی­دین است و از اقشار مردم به حکومت­داران ظالم و جاهل، صوفیان ریاکار و شهوت­پرست و مردمی که از اخلاق انسانی دور شدند، اعتراض کرده­اند. هر دو نیز در اعتراض به اوضاع و وضعیت اقشار مردم، سعی می‌کنند با آشنا ساختن انسان به اصل الهی خویش از ناهنجاری­های اجتماع بکاهند.  %U https://www.jmzf.ir/article_99696_6613ac8f310685ce4f492e7e4ab06f5b.pdf